18/11/2015
Door Liam van Koert
Ik kan me niet heugen me ooit zo ‘industrieel’ te hebben gevoeld. Om de haverklap zat ik op het puntje van mijn stoel om met een disruptief ‘Maar, maar,…’ in te breken op de op het podium gevoerde discussie.
Natuurlijk was het niet allemaal onzin. Daarvoor waren de hoofdeconoom ING, de IBM topman en de gevierde filosoof iets te goed op de hoogte. Maar Nederland in een discussie over banen afschilderen als diensteneconomie? O.K. ASML. Die mocht als faciliteerder van de wet van Moore nog wel genoemd. Maar dingen maken? Dat deden we toch helemaal niet meer? Nee, zij die voor hun baan moesten vrezen waren (en eerlijk is eerlijk, sommige waren nooit bij me opgekomen), administratief medewerkers, advocaten en op termijn misschien zelfs rechters. En ja, ook de journalist wordt op termijn weggeautomatiseerd.
‘Maar, maar,…’ wipte ik weer ongeduldig in gedachten. Ik was enkele dagen ervoor nog bij Lely geweest waar een man van Royal HaskoningDHV nog eens fijntjes uit doeken deed dat Nederland tweede staat (alleen Amerika gaat ons voor) op het lijstje van voedselexporterende landen. Met zijn allen op een kluitje, is goed voor ketendenken. Zo goed zelfs dat je er een producerende kampioen van wordt. Hetzelfde ketendenken dat overigens ASML groot maakte. En was het niet Minister Henk Kamp die trots was op een bedrijf als TenCate en op de reshoringgolf die (robots bedankt) de maakindustrie weer naar Nederland terughaalde. Oh, en Hannover Messe, waar overduidelijk werd dat wij heel veel voor Duitsland maakland maken.
Een collega - die onlangs naar Amsterdam verhuisde - vertelde me later me geen zorgen te maken. Volgens hem typisch voor een creatieve, maar ook narcistische hoofdstad waar consultants en hippe barbershops de toon aangeven. En misschien hadden ze niet helemaal ongelijk daar in die Beurs van Berlage. Want in plaats van robotisering, ging het toch vooral om Artificial Intelligence. Een prima onderwerp waar heel wat over te zeggen is. Dus hier kom ik nog op terug.