Het opnemen van 'tactiele emoticons' in communicatie via sociale media en in robotica kan de communicatie verbeteren.
Digitale communicatie is uitsluitend afhankelijk van visuele en auditieve signalen (tekst, emoticons, video's en muziek) om toon en emotie over te brengen. Op dit moment ontbreekt op deze platforms aanraking, die gevoelens van liefde en steun kan overbrengen en emoties en gedrag kan beïnvloeden.
Technologiebedrijven ontwikkelen apparaten om aanraking te integreren in digitale interacties, zoals interactieve kus- en knuffeltransmissieapparaten. Deze apparaten voor sociale aanraking kunnen gevoelens van nabijheid en positieve emoties opwekken, maar het effect van aanraking in communicatie via sociale media is niet goed bestudeerd.
In een recente studie integreerden onderzoekers aan University College London tactiele emoticons in sociale media-interacties. Met behulp van een nagebootst sociaal mediaplatform (FaceJournal) kregen de deelnemers berichten om te verzenden die positieve of negatieve emoties uitten. Vervolgens kregen ze terugkoppeling via visuele emoticons (bijvoorbeeld een hart of duim omhoog), tactiele emoticons via een S-CAT genoemd apparaat (een aanraking op de onderarm door een andere persoon of een robotisch apparaat), of beide.
Deelnemers voelden een groter gevoel van steun en goedkeuring wanneer ze de tactiele emoticons ontvingen, vergeleken met de alleen visuele terugkoppeling. Dit suggereert dat sociale aanraking, zelfs door een vreemde of een apparaat, betekenis kan overbrengen zonder enige andere begeleidende communicatie. Terugkoppeling door zowel visuele als tactiele emoticons had de voorkeur boven elk type emoticon alleen.
De onderzoekers merkten op dat aanraking extra context kan bieden aan visuele emoticons, die verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd. Ze ontdekten ook dat het soort aanraking er toe doet. Aanraking met een snelheid die het C-tactiele zenuwstelsel activeert (dat positieve emoties produceert die verband houden met aanraken of omhelzen), werd gunstiger ervaren dan andere soorten aanraking.
Volgens de betrokken wetenschappers is dit het eerste onderzoek dat de rol van aanraking bij het communiceren van emoties via sociale media bestudeert. Ze hopen dat de resultaten de ontwikkeling van apparaten kunnen ondersteunen die aanraking tijdens digitale communicatie mogelijk maken.
Aanraking is lange tijd essentieel geweest voor menselijke binding en overleving, maar in onze gedigitaliseerde wereld zijn we meer geïsoleerd en beroofd van aanraking dan ooit. Wat als we ‘gedigitaliseerde aanraking’ zouden kunnen gebruiken om ons dichter bij elkaar (en bij robotica) te brengen in het communiceren van emoties in de wereld van vandaag?
De foto toont de S-CAT- en FaceJournal-interface. (A) toont de binnenmaterialen van de S-CAT. Dit is de kant die in contact komt met de huid. De pneumatische actuatoren die aan de buitenkant bedekt zijn door de siliconenlaag worden op de onderarm van de deelnemer geplaatst, omdat dit de plek is waar de aanraking plaatsvindt. (B) toont een deelnemer tijdens de sessie, die de S-CAT op zijn linkeronderarm draagt en naar zijn bericht op het FaceJournal platform kijkt. Hij ontvangt visueel-actiele terugkoppeling via de S-CAT en de visuele emoticon op het scherm. De deelnemer zit achter een geïmproviseerde muur en kan de onderzoeker daarachter niet zien zitten en de voelbare terugkoppeling geven.
De wetenschappelijke publicatie vindt u hier.
Foto: Saramandi et al.