28/07/2022
Door Ad Spijkers
Als menselijkheid specifieke kenmerken heeft, is het dan mogelijk om deze kenmerken te repliceren op een machine als een robot? Onderzoekers van het Istituto Italiano di Tecnologia (IIT) in Genua probeerden die vraag te beantwoorden door een non-verbale Turing-test te implementeren in een mens-robot-interactietaak.
Bij het experiment waren menselijke deelnemers en de humanoïde robot iCub betrokken. De onderzoekers ontdekten dat specifieke kenmerken van menselijk gedrag, met name responstiming, zodanig in de robot kunnen worden vertaald dat mensen niet kunnen onderscheiden of ze interactie hebben met een persoon of een machine. De studie is is de eerste stap om te begrijpen wat voor soort gedrag robots in de toekomst zouden kunnen vertonen, rekening houdend met de verschillende mogelijke toepassingsgebieden zoals gezondheidszorg of productielijnen.
Tijd en nauwkeurigheid
Het meest opwindende resultaat van de studie is voor de onderzoekers, dat het menselijk brein gevoelig is voor extreem subtiel gedrag dat menselijkheid uitstraalt. In de non-verbale Turing-test moesten menselijke deelnemers beoordelen of ze interactie hadden met een machine of een persoon. Ze mochten alleen rekening houden met de timing van het indrukken van de knop tijdens een gezamenlijke actietaak.
De onderzoeksgroep richtte zich op twee basiskenmerken van menselijk gedrag: tijd en nauwkeurigheid bij het reageren op externe stimuli. Dit zijn kenmerken die de wetenschappers eerder in kaart hadden gebracht om een gemiddeld menselijk profiel te verkrijgen. Ze gebruikten dit profiel om hun experiment op te bouwen waarbij deelnemers werd gevraagd te reageren op visuele stimuli op een scherm. Deelnemers speelden het spel verdeeld in twee mens-robot-paren: een persoon werkte samen met een robot, wiens reactie werd gecontroleerd door de persoon van het andere paar of op een voorgeprogrammeerde manier.
Experiment
In het experiment werd de robot voorgeprogrammeerd door het gemiddelde menselijke responsprofiel enigszins te variëren. Op deze manier waren de mogelijke robotreacties van twee soorten. Aan de ene kant was het volledig mensachtig omdat het door een persoon op afstand werd bestuurd. Aan de andere kant miste het enkele mensachtige functies omdat het vooraf was -geprogrammeerd.
De resultaten toonden aan dat mensen die interactie hadden met de robot niet konden zien of de robot door mensen werd bestuurd of voorgeprogrammeerd in de toestand waarin de robot in feite voorgeprogrammeerd was. Dit suggereert dat de robot deze versie van de non-verbale Turing-test heeft doorstaan in deze specifieke taak.
De volgende stappen van wetenschappelijk onderzoek zouden zijn om een meer complex gedrag op de robot te ontwerpen, om een meer uitgebreide interactie met de mens te hebben. Ook willen de onderzoekers kijken welke specifieke parameters van die interactie als mensachtig of mechanisch worden ervaren.
De wetenschappelijke publicatie vindt u hier.
Foto: IIT-Istituto Italiano di Tecnologia