21/03/2014
Door Bart Driessen
Wat is de overeenkomst van koeien, auto's en poldergemalen? Precies, ze hebben een IP-adres. En zijn daarom via internet te bereiken. Natuurlijk nu nog niet allemaal, maar het duurt echt niet lang meer voordat praktisch alle dingen die er een beetje toe doen op een of andere manier via je tablet of smartphone benaderbaar zijn.
Mits je natuurlijk beschikt over de juiste gebruikersnaam en password. Of een slimme hacker bent. Is deze ontwikkeling nieuw? Nee zeker niet. De kreet Internet of Things werd al in 1999 gebruikt. Aanleiding was de opkomst van de RFID-tags, de chipjes waardoor je producten simpel en snel kan scannen. Intussen is het aantal technieken waarmee je van alles en nog wat aan het internet kan koppelen enorm gegroeid. Dus begint het internet der dingen ook langzamerhand tot de massa door te dringen. We krijgen ook in de gaten dat we zelf fungeren als wandelende, fietsende en autorijdende access points, simpel door de godganse dag met een smartphone op zak rond te lopen. Bizar is eigenlijk dat we de consequenties daarvan eigenlijk wel eng vinden, maar tegelijk accepteren als iets onvermijdelijks. Het lijkt op de manier waarop de Russen de Krim ingenomen hebben. Plotseling voel je je omsingeld door een stel mannen in vreemde pakken die tegen je zeggen dat je bevrijd bent. En een meerderheid staat aan de kant van de weg en roept: hoera! Leve onze bevrijders! Toen het internet werd geïntroduceerd door alternatieve en nerdige types werd cyberspace geroemd als de ultieme vrijheid. Voortaan kon iedereen, buiten alle controle door bemoeizuchtige overheden om, zeggen en doen wat hij zelf goed vond. We weten nu wel beter. Internet is bij lange na niet vrij; niet in China, niet in Rusland, en ook niet in Nederland. Verschijnselen als criminaliteit, intimidatie en hetzes hebben er ook voor gezorgd dat het internet iets is waarvoor je moet oppassen. Dezelfde dingen die je pad kunnen kruisen als je er op uit gaat, kom je er dus tegen: koeien, auto's en poldergemalen.